محققان معتقدند با گسترش شیوع کووید-19،جوانب متعدد دیگری از سلامت جهانی و بهبودی اش تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
در اروپا و ایالات متحده میزان خودکشی با هر یک درصد افزایش نرخ بیکاری، 1% بالا می رود.
از زمان جنگ جهانی دوم تابحال، این تاثیرگذارترین دخالت دولت در زندگی های ما بوده است. برای مبارزه با شیوع کرونا ویروس دولت ها در سراسر دنیا مدارس و مشاغل و مسافرت های کوچک و بزرگ را تعطیل کرده اند. بسیاری از شاهدین درباره ضررهای اقتصادی ناشی از کنار گذاشتن میلیون ها انسان از کار و میلیون ها دانش آموز از مدرسه ابراز نگرانی کرده اند.
حال سه هفته پس از برداشته شدن قدم های سرکوب گر توسط ایالات متحده و دیگر کشورها که می تواند ماه ها و یا بیشتر به طول بیانجامد، برخی متخصصان بهداشت عمومی در جست و جوی عواقب متفاوت قرنطینه همگانی هستند: هزاران مرگی که بدون ارتباط به خود بیماری رخ خواهند داد.
تاریخ نشان داده است که هرچه این خفقان بیشتر به طول بیانجامد، نتایج بدتر خواهند بود. محققان دریافتند یک برهه بیکاری در سال 1982، به میزان دو تا سه میلیون سال از عمر آمریکایی ها کم کرد. طی رکود اخیر، بین سالهای 2007-2009 بازار سیاه کار به سر به فلک کشیدن نرخ خودکشی در ایالات متحده و اروپا انجامید و جان 10000 نفر بیشتر از دوران های قبلی را گرفت.همانطور که رهبران اقتصادی و سیاسی اخطار می دهند، این بار، این اثرات طی چند هفته، چند ماه، و چند سال آینده شدیدتر خواهند بود، اقتصاد شکست خواهد خورد، و بیکاری در تاریخ خود به آسمان خراش بدل خواهد شد.
در حال حاضر، گزارش هایی ارائه شده است مبنی بر اینکه تمهیدات حبس خانگی به خشونت خانگی در برخی مناطق دامن زده است. تعطیلی طولانی مدت مدارس کودکان نیازمند آموزش های استثنایی را از درمان محروم داشته است، و می تواند منجر به اخراج از مدرسه و افزایش غیبت ها شود. مراکز بهداشت عمومی حمایت های مالی شان را از دست خواهند داد و باعث کاهش خدماتشان و سلامت جامعه شان خواهند شد. بالا رفتن بیکاری تا 20%- چیزی که این روزها در اقتصادهای غربی شنیده می شود- در میان تمام کشورهایی که وارد برهه ای از بازار کاری نسبتا خالی می شوند، می تواند باعث 2000 خودکشی دیگر در اروپا و ایالات متحده شود.
اینهایی که میگوییم به هیچ وجه به این منظور نیست که میزان کشته های کووید-19 را نادیده بگیریم و یا بگوییم که دولت ها نباید در مواجهه با این بحران عکس العمل شدید داشته باشند.
یک گزارش جدید توسط محققان دانشگاه ایمپریال لندن کمک به پویایی قرنطینه در سراسر دنیا شد چرا که گفته بود کرونا ویروس می تواند اگر دولت ها مکررا قوانین فاصله گذاری اجتماعی را تعریف نکنند، جان 2 میلیون آمریکایی و 500000 نفر در بریتانیای کبیر را بگیرد. این گزارش بیان می کند برای اینکه تلاش برای حبس خانگی تاثیرگذار باشد، باید به گونه ای که گاهی برقرار و گاهی برداشته شود، تا 18 ماه ادامه پیدا کند.
کاهش و توقف کووید-19 در ایالات متحده و بریتانیای کبیر
جدول بی به صورت خلاصه نشان می دهد که پیشگیری می تواند فشارهای وارد شده بر شبکه بهداشت را کاهش دهد.
در ایالات متحده، کاخ سفید این هفته اعلام کرد که آخرین وهله از این بیماری می تواند 240000 نفر را بکشد. ایالت ها به این هشدار وحشتناک پاسخ داده و تعداد مبتلایان بیشتری را هر روزه اعلام می کنند و حبس خانگی را مصمم تر از پیش برقرار می دارند.
جنگ پزشکی بر علیه کووید-19 با چنان سرعتی پیش می رود که هیچ کس نمی داند چگونه پایان خواهد یافت یا تعداد کشته شدگان نهایی چندتا خواهد بود. اما محققان می گویند که تاریخ نشان داده است که دست به کار شدن در مواجهه با یک بحران اقتصادی بلندمدت در کنار رعایت فاصله اجتماعی می تواند به نوبه خودش در بلند و کوتاه مدت خطر آفرین باشد.
در این قسمت به برخی از پیامدهای کوتاه مدت می پردازیم:
خشونت خانگی
کیتی ری جونز، افسر اجرایی اصلی خط مقدم ملی مبارزه با خشونت خانگی می گوید: در برخی قربانیان خشونت خانگی با سواستفاده گران در خانه حبس شده اند و در حال حاضر خشونت های بیشتر و شدیدتری را تجربه می کنند.
اخبارها حاکی از آن است که برنامه های مبارزه با خشونت خانگی در سراسر کشور افزایش درخواست کمک را ثبت کرده اند- از سینسیناتی تا نشویل، سالت لیک و در سطح ملی در ویرجینیا و آریزونا. اداره YWCA نیوجرسی شمالی هم یک نمونه دیگر است که به رویترز گفته است درخواست کمک در مقابل خشونت خانگی تا 24% افزایش یافته است.
ری جونز که همه قربانیان خشونت خانگی را همانند هم می داند گفته است: "گروه های خاصی از مردم وجود دارند که تاثیراتی از خود بر جای می گذارند که از اثرات کووید-19 هم فراتر می رود."
دانش آموزهای آسیب پذیر
حال که مدارس در سراسر کشور تعطیل شده و آموزش آنلاین جایگزین شده است، دانش آموزان، والدین، و معلمان، همگی در کنار آمدن با آموزش از راه دور با چالش هایی روبرو هستند.
برخی متخصصان نگران این مساله هستند که دانش آموزان در خانه بخصوص آنهایی که در محیط های بی ثبات و یا در فقر زندگی می کنند بیشتر از تکالیف باز می مانند. به گزارش دفتر رابرت وود جانسن، دانش آموزان دبیرستانی که حداقل سه روز در هفته غیبت داشتند، با این شرایط احتمال می رود تا قبل از فارغ التحصیلی هفت برابر بیشتر غیبت داشته باشند و در نتیجه نسبت به هم سن و سالان خود 9سال کمتر عمر کنند.
آسیب پذیرترین ها: آن گروه بیش از 6 میلیون نفری متشکل از دانش آموزان استثنایی در سراسر ایالات متحده. بدون درنظر گرفتن امکانات تحصیلی پیایی و درمان، این دانش آموزان با یک عمر چالش روبرو خواهند بود.
شرن واگن، مدیر اجرایی مرکز مدوز مختص پیشگیری از خطرات آموزشی در دانشگاه تگزاس بیان می دارد که دانش آموزان استثنایی "بیشتر از هرچیز از یک شرایط آموزش کاملا سازماندهی شده و مخصوص خودشان نفع خواهند برد. به این معنی که آنها همان گروهی هستند که احتمالا بیشتر از بقیه از مدرسه نرفتن چه کوتاه مدت و چه بلند مدت آسیب خواهند دید."
در ماتان نیوجرسی، مگان گوتیرز، زیر بار آموزش و درمان دو پسربچه اوتیسمی خود که 8 و 10 سال دارند فرو رفته است. او نگران است که نکند پسرهایش که در حالت عادی و با حضور معلمان و درمانگران خیلی خوب پیش می رفتند، پسرفت داشته باشند. گوتیرز می گوید: "از نظر من، حظ روابط اجتماعی برای آنها مساله بسیار مهمی است چون اگر نتوانند این کار را بکنند، منجر به مسائل رفتاری شده که با آشفتگی و عدم توانایی برقراری ارتباط همراه خواهد بود."
عواقب میان مدت
افزایش خودکشی
به نقل از گزارشات منتشر شده به رهبری آرن ریوز ازدانشگاه آکسفورد، در اروپا و ایالات متحده، نرخ خودکشی حدود 1% در ازای هر یک درصد افزایش بیکاری بالا رفته است. طی رکود اخیر که بیکاری در ایالات متحده با افزایش زیاد بالا رفته بود منجر به مرگ 4750 نفر شد. اگر نرخ بیکاری به 20 درصد برسد، خسارات خیلی بیشتر خواهند شد.
ریور به رویترز گفته است: "متاسفانه من فکر می کنم احتمال اینکه در 24 ماه آینده با دوبرابر خودکشی بیشتر نسبت به دوران اولیه ی رکود پیشین روبرو شویم خیلی زیاد است". این یعنی 20000 مورد مرگ دیگر در اثر خودکشی در ایالات متحده و اروپا.
در کمتر از سه هفته پس از آغاز اعمال مقررات مبارزه با این بیماری در ایالات متحده، شکایت از بیکاری توسط حدودا 10 میلیون نفر ابراز شد. بازرس سرمایه، استیون نوچین هشدار داد که این نرخ می تواند به 20 درصد برسد و اقتصاددانان فدرال پیش چیزی بیش از 32% را پیش بینی می کنند. اروپا هم با پیش بینی های هولناکی به همین شکل روبروست.
برخی محققان هشدار می دهند که میزان خودکشی شاید آنقدرها هم بالا نرود. آن کیس، کسی که در زمینه سلامت اقتصادی در دانشگاه پرینستن فعالیت می کند گفت: "چیزی که به نظر می رسد این است که وقتی بیکاری به طرز چشمگیری افزایش پیدا می کند افراد زیادی خودکشی می کنند اما جوامع در تلاش برای مبارزه با کووید-19 سرگرم خواهند شد و احتمالا میزان خودکشی افزایش پیدا نخواهد کرد."
به گزارش دگزت، روزنامه محلی کلرادوسپرینگز، در این هفته، آکادمی نیروی هوایی در این منطقه با خودکشی مشهود دو افسر ارشد در اواخر ماه مارس، به قرنطینه اجتماعی خود پايان داد. درحالیکه افسران رده پایین، سربازها، و تازه کارها به خانه فرستاده شده بودند، این افسران ارشد پشت درب های بسته حبس شده بودند و از شرایط شبیه به زندان شکایت داشتند. حال افسران ارشد آزاد هستند به راحتی محوطه را ترک کنند و تحت قوانین ایالتی در گروه های کوچک هم تجمع داشته باشند.
ضعف سلامت عمومی
ادارات بهداشت محلی برنامه هایی دارند که با بیماری های حاد از جمله دیابت مقابله می کند. همچنین با مسمومیت سربی کودکان مبارزه کرده و از پراکندگی آنفولانزا، ذات الریه و هاری جلوگیری می کنند. آدریان کاسالوتی، مسئولامور دولتی مربوط به همکاری ملی این شهر و مقامات رسمی بهداشتی آن که بدون مزایا بر سلامت عمومی متمرکز شده است می گوید: "کاهش شدید دسترسی و عدم دریافت مالیات جمع آوری شده از عموم در نتیجه ورشکستگی اقتصادی احتمالا این ادارات سلامتی را فلج خواهد کرد."
پس از رکود اقتصادی سال 2008، ادارت بهداشت محلی ذر ایالات متحده نسبت به زمانی که بودجه ها کاهش یافته بودند، 23000 نیرو بیشتر از دست دادند. حال که به نظر می رسد اهمیت به مسائل اقتصادی بر بهداشت و سلامت اولویت دارند، در خطوط مقدم سلامتی، این دو مساله به طرز اجتناب ناپذیری با هم مرتبط شده اند. او می پرسد: "اگر هیچ درآمد مالیاتی نداشته باشید که از آن برداشت کنید، می خواهید چکار کنید؟"
کرول موهر، مدیر یک مرکز سلامت عمومی که به پنج شهرک در آیداهو شمالی خدمت می کند بیان داشته است که اداره او حدود 40 نفر از 90 کارمندش را در طول رکود اخیر از دست داده است. این اداره مجبور بوده است از اجرای برنامه پیشگیری از بارداری برای زنان نیازمند، و یک برنامه دیگر که هدف از آن درمان بیماری های ناشی از روابط جنسی بود دست بکشد. او نگران این مساله است که افسردگی آسیب های بیشتری داشته باشد.
میهرل می گوید: "صادقانه بگویم، من فکر نمی کنم پشتمان بیشتر از این خم شود و دوام بیاوریم. فکر کردن به این مسئله هم وحشتناک است."
عواقب بلندمدت
مرگ در نتیجه از دست دادن شغل
افزایش بیکاری طی رکودهای اقتصادی بزرگ می تواند یک اثر دومینویی به شکل کاهش درآمد، اضطراب بیشتر، و سبک زندگی ناسالم را بر جای بگذارد. تیل وون واچر، یک استاد دانشگاه در لس آنجلس کالیفرنیا که روی اثرات از دست دادن شغل تحقیق می کند گفته است که عقب نشینی درآمد و سطح سلامت مردم اغلب به این معنی است که افراد بیشتری خواهند مرد. وون واچر بیان کرده است که تحقیقات او در مورد کاهش بیکاری در گذشته نشان داده است که کارگرانی که کنار گذاشته می شوند به طور متوسط سالانه یک سال و نیم از عمرشان کم می شود. اگر میزان بیکارها به 20% برسد، می تواند به معنای از دست رفتن 48 میلیون سال عمر انسانی باشد.
وون واچر به تمهیداتی که معتقد است به اثرات بیکاری کمک خواهد کرد اشاره می کند. قانون امنیت اقتصادی، آرامش، و کمک در مقابله با کرونا ویروس که هفته گذشته توسط کاخ سفید تایید شد شامل وام های ضروری به کسب و کارها و یک برنامه قرامتی کوتاه مدت برای کارفرمایان است تا بتوانند کارمندان را سرکار نگه دارند.
جوانان متضرر می شوند
نوجوانانی که طی رکود اقتصادی ناشی از کرونا ویروس وارد بازار کار خواهند شد بیشتر از همه در بلند مدت ضرر خواهند کرد.
تحقیقات نشان می دهد کسانی که اولین شغلشان را طی دوره های طولانی افزایش بیکاری به دست می آورند، زندگی کوتاه تر و سلامت کمتری خواهند داشت. هانس شوانت، یک محقق سلامت اقتصادی در دانشگاه نورسوسترن که در تحقیقات با وون واچر همراه بوده است می گوید توقف اقتصادی طولانی مدت در جامعه طول عمر 6.4 میلیون آمریکایی در حال ورود به بازار کار را حدود دو سال کاهش می دهد. این یعنی 12.8 میلیون سال عمر هدر رفته.
هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی در زمان توقف بازار کار جهانی مشغول به کار خواهند شد. جیسون گوشتاو، یکی از ارشدهای دانشگاه ویلیم پترسن در نیوجرسی، اولین عضو از خانواده خود است که از دانشگاه فارغ التحصیل شده و در امور فیزیوتراپی مشغول به کار شده است. حال آزمون او برای دریافت مدرک به تعویق افتاده و در نزدیک ترین حالت ممکن او می تواند در سپتامبر آغاز به کار کند.
او می گوید: "همه این ها بسته به این است که اقتصاد به کدام سمت می رود. آیا هنوز هم شغلهایمان پابرجاست؟"
آنچه که در دوران پساکرونا اتفاق می افتد
در هفته های پیش رو تصویر واضح تری از خرابی هایی که این بیماری به بار می آورد زیر ذره بین رفته و دولت ها و متخصصان سلامت برآورد خسارات و مرگ را با مستندات بیشتری دنبال خواهند کرد.
برخی متخصصان سلامت اینگونه بیان می دارند که دولت باید هزینه های تمهیدات سرکوب بیماری را بپذیرد و در صورت نیاز دوباره این مراحل را تکرار کند.
دکتر جی باتاچاریا که در زمینه سیاست های بهداشت در دانشگاه استنفورد مطالعه می کند گفت نگران است که دولت ها در سراسر دنیا هنوز عواقب بلند مدت بحران اقتصادی بر سلامت را در نظر نگرفته باشند. او گفت که کروناویروس می تواند جان انسان ها را بگیرد اما افسردگی جهانی هم همین کار را می کند. باتاچاریا از آن دسته رهبران دولتی مصر است که تعطیلی کسب و کارها و مدارس را به دقت بررسی می کند.
او می گوید: "افسردگی برای مردم مرگ بار است، به خصوص برای فقرا."
