علاوه بر این، شته‌های بالدار ممکن است هنگامی‌که کلنی‌ها ایجاد می‌شوند ظاهر شوند و گیاهان جدید را آلوده کنند. شته‌های جوان (شفیره‌ها) به نظر می‌رسد نسخه‌های کوچک‌تر از شته‌های بالغ هستند.
شته‌ها چگونه به گیاهان آسیب می‌زنند
آلودگی‌های شته به‌سرعت در حال رشد هستند و از جمله حشرات موذی بسیار متحرک هستند: آنها به‌سرعت از یک گیاه به گیاه دیگر حرکت می‌کنند. در باغی در فضای باز، کلنی‌های شته اغلب توسط مورچه ها نگهداری می‌شوند که از شهد نباتی شته تغذیه می‌کنند - یک مایع شیرین که از شته‌ها به‌عنوان خوراک بر روی شیره گیاهی تراوش می‌کند. محققان مشاهده کردند که مورچه‌ها شته‌ها را به گیاهان تازه حمل می‌کنند و فرض می‌کنند که این مورچه‌ها شته‌ها را به‌منظور تغذیه بر روی علف هرز باغچه نگهداری می‌کنند. در داخل خانه، شته‌ها بین گیاهان پرواز می‌کنند یا می‌خزند. شته‌ها با مکیدن عصاره گیاهان تازه رشد یافته باعث آسیب به آنها می‌شوند. شته‌ها تمایل دارند در انتهای رشد گیاهان جمع شوند و خود را به ساقه نرم و سبز وصل کنند. درنتیجه، شاخ و برگ جدید ممکن است پیچ‌خورده یا از رشد بازمانند، زیرا شته‌ها معمولاً در اطراف ساقه دیده می‌شود. اگر آلودگی به‌اندازه کافی بد باشد، برگ گیاهان شروع به ریزش می‌کنند. درنهایت، مانند علف‌های هرز، شهد گیاهی توسط شته ترشح می‌شود که می‌تواند رشد کپک و قارچ تیره را تشویق کند.
چرخه زندگی شته
خارج از خانه، تخم‌های شته بااتصال به رشد چوبی در زمستان زنده می‌مانند. در بهار، تخم‌ها به شته‌های ماده می‌چسبند. شته‌های ماده بدون جفت‌گیری شفیره‌ها را به دنیا می‌آورند و این شفیره‌ها به‌سرعت به بلوغ می‌رسند (حدود ۱۰ روز). شته‌های نر در پاییز متولد می‌شوند و برای تولید تخم به‌منظور آماده‌سازی برای زمستان طولانی با شته‌های ماده همکاری می‌کنند. بااین‌حال، در داخل خانه هیچ زمینی برای تسریع تولیدمثل وجود ندارد و شته‌های ماده می‌توانند در تمام طول سال بدون وقفه به تولید شفیره ادامه دهند؛ بنابراین، جمعیت شته در داخل خانه می‌تواند به‌سرعت از کنترل خارج شود.
پیشگیری و مبارزه با شته‌ها
همانند بسیاری از آفات، بهترین کنترل برای شته‌ها روش دفاعی است. گیاهان سالم و نیرومند کمتر از گیاهان ضعیف، گلدانی و تحت‌فشار، مستعد پذیرش آفات هستند. به‌عنوان یک قاعده کلی، اگر اطمینان حاصل کنید که گیاهان شما سالم هستند، احتمال ابتلا به این موجودات مزاحم کمتر است. اگر شته‌هایی را در گیاهان داخل خانه خود ببینید، بسیاری از گزینه‌های کنترلی وجود دارد، بیشتر آنها غیر شیمیایی هستند. آنها را بشورید. از یک جریان قوی آب آنها را از گیاهان از بین می‌برند. همچنین می‌توانید آنها را با انگشتان دست خود یا یک اسفنج پنبه‌ای بکشید. این بهترین برای آلودگی‌های سبک است. در آب غوطه‌ور کنید. اگر گیاه دارای شاخه‌های ظریف است که اسپری را تحمل نخواهند کرد، می‌توانید تمام گیاه را در آب فروبریزید تا شته‌ها را از بین ببرید. گیاه را وارونه چرخانده و بخشی از شاخ و برگ را به یک سطل آب تمیز در دمای اتاق بشویید. از صابون حشره‌کش استفاده کنید. صابون‌های حشره‌کش در بازار موجود است (مانند صابون حشره‌کش)، یا می‌توانید از یک مواد شوینده نظیر مایه ایووری استفاده کنید که خودتان می‌توانید آن را بسازید. سعی کنید یک محصول بدون عطر و ادویه پیدا کنید که ممکن است به گیاه آسیب برساند. صابون را در یک غلظت ضعیف با آب مخلوط‌کنید (با 1 قاشق چای‌خوری در هر گالن شروع کرده و در صورت لزوم افزایش دهید). بر روی گیاهان اسپری کرده، روی قسمت زیرین برگ‌ها تمرکز کنید. از روغن چریش استفاده کنید. روغن چریش از درخت چریش گرفته‌شده و درنتیجه کاملاً آلی است. با توجه به دستورالعمل‌ها از آن استفاده کنید. علاوه بر خواص حشره‌شناسی آن، چریش نیز یک قارچ‌کش است و مزایای سیستمیک دارد (به این معنی که گیاه آن را جذب می‌کند تا بتواند حشرات را کنترل کند که مستقیم با آنها تماس نداشته باشد). به گفته انجمن حفاظت از محیط‌زیست، چریش برای استفاده در سبزی‌ها و گیاهان مواد غذایی و همچنین زیورآلات بی‌خطر است.
از یک اسپری خانگی استفاده کنید. این اسپری همه‌کاره حشرات توسط ویراستاران مجله باغبانی کشاورزی تهیه‌شده است و در کتابچه راهنمای حشرات و کنترل بیماری‌های طبیعی باغبان رودال شرح داده‌شده است. برای تهیه یک مقدار از آن، ۱ کله سیر، ۱ پیاز کوچک و ۱ قاشق چای‌خوری فلفل قرمز در غذا ساز یا مخلوط‌کن ترکیب کرده و به کمی رب اضافه کنید. در ۱ قوطی آب مخلوط‌کنید و به مدت ۱ ساعت آن را خیس دهید. با تورِ آن را صاف‌کرده و ۱ قاشق غذاخوری از صابون مایع به آن اضافه کنید. خوب مخلوط‌کنید. مخلوط را می‌توان تا یک هفته در یخچال ذخیره کرد.
از الکل به شکل مالیدن استفاده کنید. اگرچه این روش کمی وقت‌گیر است، اگر گیاهان را با اسفنج الکلی کاملاً پوشش دهید، شته‌ها کشته می‌شوند. بخش آسیب‌دیده گیاه را حذف کنید. می‌توانید بخش‌هایی از گیاه را که به‌شدت آلوده‌شده‌اند بردارید و آنها را خارج از منزل دفع کنید. تله‌های چسبنده را روی گیاهان آویزان کنید. ورق یا نوارهای کاغذی چسبناک در اطراف گیاهان هر حشره‌ای را که وارد می‌شود، به دام می‌اندازد. تله‌های چسبنده در مراکز باغبانی و خرده‌فروشی‌های آنلاین در دسترس هستند. از اسپری شیمیایی استفاده کنید. همیشه بهترین راه پرهیز از راه‌حل‌های شیمیایی است، اما اگر آلودگی گیاه شدید باشد و هیچ گزینه‌ای برای نگهداری از گیاه نداشته باشید، از اسپری حاوی پریتین‌ها، ایمیداکلوپرید یا پریتروئید‌ها استفاده کنید. این افشانه‌های مبتنی بر پریترین امن‌ترین اسپری‌ها هستند، زیرا سمیت کمی دارند و برای مدت طولانی باقی می‌مانند.
برای کمک به بهترشدن «سنجاق مگ»، روی این لینک بزنید و به چند سوال کوتاه پاسخ‌دهید!
عکس: Andre Gorham II on Unsplash
