المان‌های مختلف خانه هوشمند مثل سیستم‌های امنیتی، لامپ هوشمند تایمر‌دار و ترموستات قابل برنامه‌ریزی مدتی‌است که یکی‌یکی به بازار آمده اما تازگی‌ها این آیتم‌ها با هم لینک شده و در یک مجموعه هوشمند برای خانه‌های طبقه متوسط جامعه به بازار عرضه‌شده است.
امکانات خانه هوشمند
لایتینگ هوشمند
سیستم‌های مختلف امکانات مختلفی را عرضه می‌کنند، اما بیشتر آن‌ها لامپ‌های تایمر‌دار دارند و می‌توانند همه چراغ‌های یک اتاق یا کل خانه را با‌هم خاموش و روشن‌کنند و همچنین این قابلیت را دارند که شدت نور لامپ‌ها را در فضاهای مختلف خانه کم و زیاد‌کنند و حس و حال دلخواهتان را ایجاد کنند.
آبپاش‌های خودکار
آبپاش‌های تایمر‌دار هم کار شما را راه می‌اندازد، اما حالا که همه‌چیز به اینترنت وصل است، این فقط تایمر نیست که کار را انجام می‌دهد؛ وضع آب‌و‌هوا هم مرتبا به دستگاه داده می‌شود و بر‌اساس آن کار آبیاری را انجام می‌دهد.
HVAC سیستم تنظیم حرارت مرکزی یا
اولین نسل این سیستم ترموستات هوشمند است که بر اساس هوش‌مصنوعی ساخته‌شده. شما برنامه‌ای به آن نمی‌دهید. فقط مثل یک ترموستات معمولی از آن استفاده می‌کنید، اما خود دستگاه الگوهای رفتاری و نیاز‌های شما را شناسایی می‌کند و درجه‌حرارت مناسب را وقتی به‌خانه می‌آیید یا مثلا به رختخواب می‌روید برایتان فراهم می‌کند
سیستم امنیتی
این سیستم دیگر فقط یک دزد‌گیر معمولی نیست. سیستم امنیتی هوشمند کل خانه را رصد می‌کند، در‌ها را قفل و باز می‌کند، با موبایل یا کامپیوتر تصویر دوربین‌های امنیتی را در‌اختیارتان می‌گذارد و نشتی لوله‌ها، گاز یا مونوکسید کربن را تشخیص می‌دهد و در‌صورت لزوم حتی لوله‌کش خبر می‌کند تا تعمیرات لازم را انجام‌دهد.
ربات‌ها
درست شنیدید. ربات! هر دستگاه خود‌کاری که کارها را بجای انسان انجام‌بدهد ربات محسوب می‌شود. سیستم هوشمند خانه شما هم یک ربات است، اما منظور من این نیست. جاروبرقی خودکار خود‌ران که خودش مجدد به شارژر وصل می‌شود، اولین نمونه موفق ربات‌های شخصی است، و حالا می‌تواند بخشی از سیستم یکپارچه خانه هوشمند شما باشد.
از کجا باید شروع کرد؟
تکنولوژی تا جایی پیشرفت کرده که کار‌هایی برایمان می‌کند که واقعا نیازی به آن نداریم، اما جنبه‌های کاریردی آن گاهی به امتحانش می‌ارزد. البته می‌توانید همه خانه را یکجا هوشمند کنید، اما این یک سرمایه‌گذاری سنگین و پر‌هزینه است. چون هر‌کدام از این بخش‌های سیستم هوشمند بطور جداگانه هم قابل اجراست، می‌توانید با یکی‌دو‌تا از آن‌ها شروع‌کنید و اگر دلتان خواست، باز‌هم آیتم‌های دیگری به آن اضافه‌کنید و ببینید کدامشان واقعا بدردتان می‌خورد.
خانه و سبک‌زندگی‌تان را بررسی‌کنید و ببینید چه‌چیزهایی بکارتان می‌آید. مثلا اگر در‌خانه کار می‌کنید، نیازی به سیستم تشخیص ترکیدگی لوله ندارید و صدای چکه‌کردن آب را از پشت میز کارتان هم می‌توانید بشنوید.
اگر در جایی با آب‌و‌هوای معتدل زندگی می‌کنید، شاید نیازی به سیستم گرمایش هوشمند نداشته‌باشید. هر‌چند در جای دیگری ممکن است این سیستم یک نیاز اساسی باشد. خیلی از ما حد‌اقل یک لامپ تایمر‌دار در خانه داریم، و داشتن سیستم هوشمند برای کنترل آن واقعا یک شروع محتاطانه و منطقیست. این کار می‌تواند به سادگی کنترل‌کردن یک لامپ ال.ای.دی با گوشی موبایل‌تان باشد!
قدم بعدی؟
هر‌کدام از لوازم هوشمند می‌تواند جداگانه کار‌کند، و معمولا به سادگی با یک هاب کنترل می‌شود، اما ارتباط این اجزا با هم مدام در‌حال افزایش است. مثلا چرا داخل یخچال باید وای‌فای داشته‌باشد؟! این چیزی فراتر از یک پدیده نو‌ظهور‌است. اما بزودی همه لوازمتان با هم مکالمه می‌کنند و این همان‌چیزیست که با نام «اینترنت اشیاء» معرفی شده. ترموستات شما دیگر نه‌تنها می‌داند چه دمایی را می‌پسندید، بلکه می‌داند کی خانه هستید. یخچال هم این را می‌داند و همینطور اینکه وضع آب‌و‌هوا چطور است( هر‌دو آن‌ها این اطلاعات را از آب‌پاش داخل باغچه گرفته‌اند) و ترموستات خودش را برای یک روز تابستانی داغ تنظیم می‌کند، و همزمان یخ‌ساز یخچال هم یخ بیشتری می‌سازد و همه این کارها بدون دخالت شما و بی آنکه شما چیزی را تنظیم کرده‌باشید انجام شده‌است.
اما اینترنت اشیاء فقط به فضای داخل خانه‌تان محدود نمی‌شود و به بیرون هم گسترش پیدا می‌کند. مثلا یخچال و فریزر همزمان که یخ بیشتری می‌سازد، متوجه می‌شود که آبمیوه تمام‌شده، و فورا سفارش آبمیوه می‌دهد.
و توالی و فواصل‌زمانی این سفارش‌ها یعنی قبل از اینکه حتی سفارشی داده باشید، آبمیوه از‌طریق زنجیره توزیع مواد‌غذایی برای شما ارسال‌شده و دارد به سمت شما می‌آید. این‌ها همه پیشرفت‌های قابل پیش‌بینی هستند که همین حالا هم قابل انجام است، و همانطور‌که سیستم هوشمند عادت‌های ما را شناسایی می‌کند و از طریق این عادت‌ها و سوابق جستجو‌های اینترنتی و اپ‌هایی که استفاده کرده‌ایم
نیاز‌هایمان را تشخیص می‌دهد، حدس‌زدن احتمالات و امکان‌هایی که در افق آینده با این تکنولوژی پیش‌روی ماست گیج‌کننده و مبهم بنظر می‌رسد، درست مثل پیشرفت‌هایی که ۱۰۰ سال پیش هنگام اختراع تلفن پیش‌بینی می‌شد؛ با این تفاوت که این پیشرفت‌ها خیلی سریعتر دارد اتفاق‌می‌افتد.
عکس: Bence ▲ Boros on Unsplash
