نام گیاه شناسی: Rubus Fruticosus
-
نام رایج: تمشک
-
نوع گیاه: بوته ای
-
اندازه متوسط: 90 تا 150 سانتی متر
-
قرارگیری در معرض آفتاب: نور کامل آفتاب
-
نوع خاک: غنی و مغذی
-
میزان اسیدی بودن خاک: 5.5 تا 7
-
زمان شکوفه دهی: بهار
-
رنگ گل: سفید
-
میزان سختی: 5 تا 9
-
بومی: آمریکای شمالی مخصوصا شمال غرب
نگهداری از گیاه تمشک
تمشک به عنوان گیاهی از خانواده گل سرخیان مانند بوته گل سرخ است. خوشبختانه نگهداری آن بیشتر شبیه گل سرخ وحشی است نه گل سرخ پیوندی. گرچه نگهداری از این گیاه چندان دشوار نیست اما برای اینکه تمشک های خوشمزه برداشت کنید باید نیازهای مختلف گیاه از قبیل نور آفتاب، خاک غنی و نگهداری منظم را ایجاد کنید.
نور
نور کامل خورشید برای داشتن میوه های خوشمزه ضروری است. البته اگر گیاه در هنگام ظهر در سایه باشد اشکالی ندارد مخصوصا در تابستان های داغ.
خاک
خاک مناسب باعث می شود گیاه در صورت داشتن شرایط بهینه تا یک دهه باقی بماند. بستر و خاک مناسب باعث می شود گرمای هوا به گیاه آسیب نرساند. قسمت های خشک گیاه را جدا کرده و بیش از حد آن را آبیاری نکنید زیرا ممکن است گیاه آسیب ببیند.
آبدهی
تمشک به آبدهی متوسط نیاز دارد، حدود 2.5 سانتی متر آب که با آبدهی یا بارش به دست می آید. تمشک در خاک مرطوب رشد نمی کند.
دما و رطوبت
تمشک به دلیل ریشه سطحی خود نمی تواند محیط های سرد و منجمد را تحمل کند. دمای سرد زمستانی با خاک مرطوب باعث مرگ گیاه می شود. محیط های گرم و خشک برای رشد این گیاه مناسب نبوده و باعث رویش تمشک های خشک می شوند.
کود
در بهار و هنگامی که گیاه از خواب بیدار می شود از فرمول 10-10-10 استفاده کنید. در پاییز دوباره گیاه را کوددهی کنید تا خاک غنی شود.
تکثیر
با قلمه زنی به راحتی می توان گیاه را تکثیر کرد. در اواخر بهار که دما ملایم است و کمی بارش وجود دارد از انتهای ساقه 10 سانتی متر ببرید. آن را در خاک کاشته و به آن آب دهید. طی دو تا چهار هفته ریشه ها شکل می گیرند.
تنوع تمشک ها
تمشک در دو گروه جای می گیرد: پریموکان که در سال اول میوه داده و پس از آن همیشه میوه می دهد، فلوریکان که سال دوم میوه داده و سپس در تابستان میوه می دهد. شاوین که در هوای سرد مقاوم بوده و بوته های سرسخت دارد. ناچی بدون خار است و به صورت پیچک رشد می کند. گونه های نیمه خاردار آن هم وجود دارد که به صورت پیچک رشد می کند و میوه می دهد. گونه پریموکان در کل فصل میوه می دهد.
سمی بودن تمشک و برگ هایش
برگ تمشک قابل مصرف بوده و پس از خشک شدن به عنوان چای دم می شود.
هرس کردن درخت تمشک
هرس کردن گیاه را در اندازه مناسب نگه داشته و کیفیت آن را بیشتر می کند. می توانید بوته های میوه داده را هرس کنید تا بوته های جدید رشد کرده و میوه بدهند. در بهار می توانید بوته ها را 90 سانتی متر کاهش دهید تا مجددا رشد کند. یک گیاه هرس شده 90 سانتی متری در تابستان می تواند شرایط خوبی داشته باشد.
برداشت تمشک
از آنجایی که تمشک میوه خوشمزه ای است باید به موقع برداشت شود. تمشک نرسیده سبز است، سپس قرمز شده و پس از رسیدن سیاه می شود. این گیاه پس از برداشت دیگر نمی رسد، بنابراین زمانی که تمشک سیاه است آن را برداشت کنید. تمشک پس از برداشت تا هفت روز در یخچال می ماند.
رشد تمشک در گلدان
در هنگام رشد تمشک در گلدان، یک گلدان بزرگ با خاک غنی را انتخاب کنید تا حداقل هفت گالن خاک در آن جای بگیرد.
رشد از دانه
تمشک معمولا به صورت گیاه ریشه دار یا گلدانی کاشت می شود. اگر آنقدر صبر و تحمل دارید که این گیاه را از دانه رشد دهید، دانه ها را در پاییز بکارید. این گیاهان به دوره خفتگی در سرما نیاز دارند تا رشد کنند.
آفت ها و بیماری های رایج
زغالک، خشک شدن ریشه و گل طوقه از جمله بیماری های رایج در تمشک است. با خرید بوته های اصلاح شده و دور کردن گیاه خود از تمشک های وحشی از این مشکلات پیشگیری کنید. آفت هایی مانند استینک و raspberry crown borers ممکن است به این گیاه آسیب برسانند. گیاهان سالم برای حشرات جذاب نخواهند بود.
تمشک سیاه و تمشک قرمز
تمشک سیاه و تمشک قرمز به خانواده گل سرخیان تعلق دارند. این دو میوه کاملا به هم شبیه بوده، بوته هایشان خاردار است و برگ های آن دندانه دار هستند. یک تفاوت اساسی میان تمشک سیاه و قرمز نحوه شکل گیری میوه است. بر روی تمشک سیاه یک بوته کوچک سفید وجود دارد در حالی که تمشک قرمز تو خالی است.