چگونه از یک سگ نابینا نگهداری کنیم؟

پیش از آغاز

برخی از نژادهای سگ بیش از سایرین در معرض بیماری های چشمی قرار دارند. برخی از بیماری ها می توانند سگ ها را نابینا کنند. بنابراین باید از این شرایط آگاه باشید. در صورت مشاهده نابینایی در سگ با دامپزشک مشورت کنید.

• آب مروارید به نابینایی یا تار شدن دید منجر می شود. گاهی اوقات با گذاشتن لنز می توان آب مروارید را درمان کرد.

• آب سیاه فشار داخل چشم را افزایش می دهد. درمان می تواند با درد و فشار همراه باشد. آب سیاه می تواند به شرایطی منجر شود که عمل پاسخگو نبوده و شم با جراحی برداشته شود.

• سندرم اختلال بینایی ناگهانی می تواند به کوری منجر شود اما دردناک نیست. درحال حاضر برای این مشکل درمان وجود ندارد.

• آتروفی پیشرفته شبکیه یک بیماری ارثی است که بینایی را از بین می برد. این بیماری شبکه را ضعیف کرده اما نه دردناک است نه خطرناک. متاسفانه در حال حاضر برای این اختلال درمانی وجود ندارد.

• اختلال شبکیه می تواند به دلیل فشار خون بالا، تومور، روان زخم یا التهاب ایجاد می شود. در برخی از موارد جراحی می تواند موثر باشد اما در برخی از موارد کوری دائمی خواهد بود.

• زخم قرنیه در صورت درمان نشدن می تواند به از دست دادن بینایی یا کوری چشم زخم شده منجر شود.

• آنوفتالمی مشکلی است که سگ ها بدون چشم متولد می شوند.

• گاو چشمی مشکلی است که سگ با چشم های بسیار کوچک متولد شده و به همین دلیل بینایی ضعیفی خواهد داشت.

• بیماری مغزی می تواند بر عصب بینایی تاثیر گذاشته و بینایی را از بین ببرد. تومور مغزی یا صرع می تواند به چنین شرایطی منجر شود.

• ضربه روانی به آسیب و تورم چشم منجر شده و در صورتی که درمان نشود می تواند به بیماری کوری شود.

• دژنراسیون وابسته به سن ماکولا دلیل اصلی از دست دادن بینایی در سگ های پیر است.

سگ هایی با بینایی اندک به مرور زمان به این شرایط عادت می کنند، حتی اگر کسی از آنها مراقبت نکند. اغلب افراد حتی به این مشکل سگ هایشان پی نمی برند، مگر اینکه سگ ها با لوازم خانه برخورد کرده یا سگ را به مکان جدیدی ببرند. هنگامی که یک سگ ناگهان بینایی اش را از دست بدهد، نشانه های آن مشخص تر بوده و سگ به حمایت بیشتری نیاز خواهد داشت. این سگ ها دائم به همه چیز برخورد کرده و به راحتی تلو تلو می خورند. آنها به محافظت و مراقبت بیشتری نیاز خواهند داشت.

به چه چیزی نیاز دارید؟

چه سگ تان به کوری دچار شده باشد یا ضعف بینایی، در هر صورت باید در این شرایط به او کمک کنید. مطمئن شوید لوازم و وسایل خانه را خوب مرتب می کنید:

• خانه و حیاط را خوب بررسی کنید. هرگونه وسایل تیز و خطرناک را از سر راه سگ بردارید.

• آب و غذای سگ را در یک مکان بگذارید. در این صورت سگ تان سایر قسمت های خانه را جستجو نخواهد کرد.

• هرگز لوازم و وسایل جدید را بر سر راه سگ نگذارید.

• راه پله و مکان های خطرناک دیگر را با پدهای نرم مجهز کنید تا سگ تان نیفتد و ضربه نخورد.

• در مقابل پلکان، ظروف و موانع دیگر انواع قالیچه و فرش را قرار دهید تا روی آنها بنشیند.

• مدتی طول می کشد تا سگ نابینای شما به شرایط عادت کند. باید به سگ تان قلاده بسته و او را راهنمایی کنید، با صدایتان او را هدایت کنید.

از کجا بدانید سگ تان نابینا شده

در برخی موارد، کور شدن یا ضعف بینایی سگ مشهود است. سگ تان به موانع و وسایل خانه برخورد می کند. سگ تان نمی تواند اسباب بازی ها را ببیند یا با شما ارتباط چشمی برقرار کند. سگ های کور و با بینایی ضعیف نمی توانند بپرند یا از ارتفاع بالا بروند. آنها ممکن است احساس ناراحتی کرده و در کنار صاحب خود راحت نباشند.

در موارد دیگر، مخصوصا زمانی که کوری تدریجی است، سگ ها معمولا با از دست دادن بینایی خود را عادت داده و علائم کمتری را نشان می دهند. به همین دلیل باید به طور مرتب سگ تان را نزد دامپزشک ببرید تا بینایی آن را بررسی کند. در برخی موارد، درمان می تواند مانع از دست دادن بینایی سگ شود.

آموزش یک سگ کور

اگر سگ تان کور مادرزاد است یا می خواهید به یک سگی که به تازگی کور شده آموزش بدهید، باید این نکات را دنبال کنید. باید به دستورات خود توجه کنید زیرا از آنجایی که سگ شما را نمی بیند این دستورات شنیدنی مهم هستند. آموزش صحیح در برقراری ارتباط به سگ های کور کمک می کند. آموزش با طعمه و آموزش با کلیکر می تواند موثر باشد.

• برای سگ تان یک جعبه درست کرده و آن را در جعبه نرم و گرم قرار دهید. زمانی که سگ تان را تنها می گذارید می تواند در آن جعبه امن باشد.

• در صورت امکان سگ تان را به پیاده روی ببرید. سگ می تواند در پیاده رو قدم بزند و مشکلی هم رخ ندهد.

• اجازه ندهید سگ تان جلوتر از شما راه برود. قلاده سگ را نگه داشته و با صدایتان آن را هدایت کنید.

• به تدریج به مکان های ناآشنا بروید مخصوصا اگر مانعی وجود داشته باشد. فرمان "صبر کن" می تواند در نزدیک شدن سگ به مانع کمک بزرگی باشد. همچنین فرمان هایی مانند "برو جلو" یا "بیا عقب" را آموزش دهید.

• برای هدایت سگ از راهنمایی های کلامی استفاده کنید. تا جای ممکن فرمان های اولیه را به سگ آموزش دهید.

• به خوبی سگ تان را راهنمایی کنید. شاید سگ تان نابینا باشد اما باید او را با محیط های جدید، افراد و حیوانات آشنا کنید. در این صورت ترس سگ تان کمتر ترسیده و در شرایط مختلف آرم تر خواهد بود.

پیشگیری از مشکلات

حتی اگر سگ کورتان خوب آموزش دیده، باز هم غریبه ها باید در ارتباط با سگ سریع پیش نرفته و با فرمان های شنیدنی به سگ تان نزدیک شوند. مطمئن شوید سگ تان قوه بویایی خوبی داشته و تنها در صورتی که لمس شدن را دوست دارد این کار را انجام دهید. جملاتی مانند "بگو سلام" را استفاده کنید تا سگ بداند فردی به آن نزدیک می شود.

از ابزارهایی مانند پدهایی که در هنگام افتادن از صورت و بدن سگ محافظت می کند، استفاده کنید. حتی خودتان هم می توانید در خانه و با مواد نرم و پدها محافظ های مناسب را ایجاد کنید. برخی از افراد نیز به قلاده سگ ها مهارکننده می بندند.

بازی کردن با سگ ها را فراموش نکنید. کور بودن سگ به معنای بازی نکردن و لذت نبردن نیست. گرچه بازی های دشوار ایده خوبی نیستند اما بازی هایی مانند اینکه چیزی را بیندازید و سگ تان آن را بیاورد می تواند خطرناک باشد. بازی هایی که سروصدا تولید می کنند و از طعمه استفاده می کنید می توانند جالب باشد. در نهایت، آرام و صبور باشید. شاید دوران سختی باشد اما از پس آن برمی آیید.

اگر تصور می کنید سگ تان بیمار است سریعا با دامپزشک تماس بگیرید. برای سوالات مربوط به سلامت سگ با دامپزشک مشورت کنید زیرا سگ تان را معاینه کرده و از سابقه بیماری های او آگاه است و می تواند بهترین توصیه ها را ارائه دهد.

عکس: Christopher Harris on Unsplash