موادی که معمولاً برای ضد آب کردن ساختمان به کار می‌روند عبارتند از: مواد سیمانی، قیر طبیعی، لایه ضدآب مایع، لایه مایع پلی اورتان و غیره . ضد آب کردن ساختمان و بناها عموماً در قسمت زیرزمین، دیوارها، حمام‌ها و آشپزخانه، بالکن، کف‌ها ، تراس ها یا بام‌ها، بام‌های سبز، منبع‌های آب، استخرها و غیره، ضروری است.
انواع روش‌های عایق بندی ساختمان‌ها
روش‌های زیر معمولاً در ساختمان ها مورد استفاده قرار می گیرد:
- استفاده از سیمان
- استفاده از لایه ضدآب مایع
- استفاده از لایه قیر طبیعی (قیرگونی)
- استفاده از ایزوگام
- استفاده از لایه مایع پلی اورتان
عایق بندی با سیمان
این روش ساده ترین راه برای ضد آب کردن سازه است. مواد آن از طریق فروشگاه‌های مصالح ساختمان به راحتی در دسترس است و به سادگی می توان آن ها را مخلوط کرده و از آن استفاده کرد. این روش اغلب در سطوح مرطوب داخلی مانند توالت به کار می‌رود و معمولاً جنس سخت یا نیمه انعطاف‌پذیر دارد اما از آنجا که معمولاً در سطوح داخلی از جمله توالت ها استفاده می شود در معرض نور خورشید، برف و باران نیست. بنابراین از این روش نمی‌توان در سطوح دیگر استفاده کرد.
کاربردهای عایق بندی با سیمان
عایق بندی با سیمان در این نوع سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد:
- تصفیه‌خانه‌های آب
- تصفیه‌خانه‌های فاضلاب
- پل ها
- سدها
- سیستم های راه آهن و مترو
- حمل و نقل دریایی، بندر و اسکله
- بست رودخانه / کانال ها و دایک های بتنی
- سازه های پارکینگ و محوطه های پارک خودرو
- تونل ها
عایق بندی با لایه ضدآب مایع
لایه مایع یک پوشش نازک است که معمولا شامل یک پرایمر و دو لایه از پوشش های رویه است که توسط اسپری، غلتک یا ماله استفاده می شود. این روش نسبت به استفاده از سیمان ضد آب انعطاف پذیری بیشتری از خود نشان می‌دهد.
مایع به ایجاد یک پوشش لاستیکی روی دیوار می پردازد که خواص کششی آن می تواند به 280٪ برسد. همچنین دوام پوشش ضد آب بستگی به نوع پلیمر استفاده شده در آن دارد. لایه ضد آب مایع می تواند شامل لایه مایع اعمال شده با اسپری تشکیل شده از آسفالت اصلاح شده پلیمرباشد. لایه مایع پلی اورتان در درجه‌های مجزا برای ماله، غلطک، یا اسپری نیز از تولید کنندگان مختلف موجود است.
عایق بندی با پوشش قیر طبیعی (قیرگونی)
پوشش قیر طبیعی نوعي پوششي است كه برای ضد آب كردن و پوشش محافظ انعطاف پذير مطابق با فرمولاسيون و درجه پليمريزاسيون آن استفاده می‌شود. انعطاف پذیری و حفاظت از آن در برابر آب می تواند توسط درجه پلیمری و همچنین تقویت فیبر تحت تاثیر قرار گیرد. پوشش قیری، پوشش آسفالت نیز نامیده می شود. رایج ترین کاربردهای پوشش های آسفالتی شامل مناطقی است که در زیر سطح خیس می باشند. این پوشش ، به ویژه در سطوحی مانند فونداسیون های بتنی محافظ عالی و عامل ضد آب است.
پوشش آسفالت از مواد قیری ساخته شده است و برای سطوحی که در معرض نور آفتاب قرار می گیرند، مناسب نیست. هنگامی که این پوشش در معرض نور آفتاب قرار می‌گیرد، بسیار بی‌‌دوام و شکننده می‌شود، مگر اینکه با مواد انعطاف‌پذیرتری مانند پلیمر و پلیمرهای مبتنی بر اکریلیک اصلاح شود.
انعطاف پذیری محصولات تمام شده همیشه بستگی به محتوای جامد پلیمر اضافه شده به قیر دارد.
عایق بندی با ایزوگام
ضد آب کردن با استفاده از ایزوگام به دلیل عملکرد اثبات شده آن، یک روش محبوب برای سقف‌های کم شیب است. لایه چسبنده قیر با استفاده از حرارت شعله روی سطح می‌چسبد. ترکیبات چسبنده شامل آسفالت، پلیمر و پرکننده است. علاوه بر این، رزین ها و روغن های خاصی می توانند برای بهبود خواص چسبندگی به این ترکیب اضافه شوند. این نوع چسبنده عمر مفید کمتری دارد، زیرا خواص پیوندی لایه به مرور زمان کاهش می یابد.
عایق بندی با مایع پلی اورتان
عایق بندی با استفاده از مایع پلی اورتان گران است و برای سقف مسطح و در معرض شرایط آب و هوایی متفاوت استفاده می‌شود. لایه مایع پلی اورتان می‌تواند انعطاف‌پذیری بیشتری ارائه دهد. همچنین پلی اورتان بسیار حساس به رطوبت موجود است، بنابراین قبل از استفاده، لازم است مقدار رطوبت بتن به دقت ارزیابی شود چراکه در غیر این صورت ممکن است پس از مدتی این لایه پوسته پوسته شده و یا از سطح جدا شود.
این مقاله ترجمه‌ای است از: Waterproofing in Buildings – Methods and Types of Waterproofing
عکس: Sweet Ice Cream Photography on Unsplash
