سمپاشی خانه؛ سم ها چه خطراتی برای ما دارند؟

آفت کش های خانگی در دو طبقه بندی تقسیم می شوند: آفت کش ها (حشرات را نابود می کنند) و جونده کش ها (که موش ها و پستانداران را نابود می کنند). خطر سمی بودن این مواد در دو گروه تقسیم می شود. در واقع سموم آفات از دو راه می توانند سلامت موجودات دیگر را به خطر بیاندازند.

• اغلب مسمومیت های ناشی از جونده کش ها زمانی رخ می دهد که سگ ها، گربه ها یا کودکان، تصور می کنند ماده خوراکی بوده و کمی از آن را می خورند.

• اغلب مسمومیت های ناشی از آفت کش ها زمانی رخ می دهد که مصرف کننده یا افراد و حیوانات خانگی با آن ماده تماس داشته و یا با تنفس ذرات ریز آن را به سیستم تنفسی خود وارد می کنند.

نحوه استفاده امن از سموم و آفت کش ها

در ابتدا باید امنیت را تعریف کنیم. میزان سمی بودن یک ماده خاص و میزان تماس یک ارگانیسم غیرهدف با آن امینت را تشکیل می دهد. در آفت کش ها و جونده کش ها، فردی که ترکیبات فعال و غیرفعال را در آفت کش ترکیب می کند می‌خواهد ماده ای با کمترین میزان مسمومیت زایی، سرطان زایی و جهش زایی، ایجاد کند.

اما با وجود سالم بودن محصولات مدرن، بسیاری از محصولاتی که سال ها استفاده شده اند هم مسموم کننده هستند و هم سرطان زا. کلردان که در گذشته برای کنترل موریانه استفاده می شد و DDT که زمانی یک آفت کش محبوب بود، نمونه ای از آن هستند. در حالی که سازندگان در آن زمان آن ها را امن می دانستند اما در حال حاضر عواقب منفی آن ها شناخته شده است.

کنترل آسیب ناشی از سموم حشرات

شما باید این آسیب را به حداقل برسانید. تماس، تنفس و هضم این مواد میزان به آسیب منجر شود. اگر شما یا دیگران با این مواد تماس نداشته باشید میزان مسمومیت آن اهمیتی نخواهد داشت: اجازه ندهید این مواده از طریق پوست، ریه، چشم یا دهان تان وارد شود.

از آنجایی که امکان تماس آفت کش با پوست وجود دارد، بهتر است در هنگام استفاده از آن دستکش بپوشید. این ماده چه به صورت اسپری باشد، چه پودر یا بخار، باید این موارد را به همراه داشته باشید:

• شلوار و بلوز آستین بلند.

• کفش و جوراب

• دستکش های ضد مواد شیمیایی

بسته به محصول و نوع آن، می توانید از ماسک یا یک ماسک تهویه استفاده کنید.

دستورالعمل های روی آفت کش را مطالعه و دنبال کنید

همیشه تمام دستورالعمل های روی برچسب یک محصول را بخوانید، نه فقط دستورالعمل استفاده. این دستورالعمل ها توصیه می کنند که افراد و حیوانات موجود در آن مکان را خارج کنید. مهم ترین کلماتی که نشان دهنده سمی بودن یک محصول است، عبارت اند از:

• "احتیاط" احتمال خطر.

• "هشدار" خطر بیشتر.

• "خطر" برای محصولاتی که بیشتری عوارض مضر جانبی را دارا هستند.

برای کاهش آسیب، روی بسته یا اسپری ژل یا کاور استفاده کنید. برای اسپری های هواپخش، باید بدانید که از مواد شیمیایی کمتری استفاده کرده و کنترل شان راحت تر است، زیرا ذرات هوابرد کمتری تولید می کنند.  با این حال هیچ آفت کشی امن نیست. برخی از بقیه امن تر هستند، مانند بوریک اسید. می توانید از آفت کش های ارگانیک یا غیر سمی استفاده کنید، اما آن ها پس از مدتی بی فایده بوده و باید تعویض شوند. پیرتین به دست آمده از گل خشک شده در کنترل آفت موثر بوده و در بازار موجود است.

برخی از آفت کش های خانگی سمی تر ارگانو فسفات ها هستند. اگر نگران سمی بودن محصول هستید، محصولاتی را که حاوی این ترکیبات هستند استفاده نکنید: فسمت، نلد، تتراچلوروینفس، دیازینون، مالاتیون، کلرپیریفوس و دیچلروس.  پیش از استفاده از آفت کش باید محیط را آماده کنید. آیا گیاهی وجود دارد که ممکن است به آفت کش آغشته شود؟ آیا در خانه حیوان دارید؟ ماهی و حیوانات آبزی به شدت در معرض خطر این سموم قرار دارند. میزان آسیب و مسمومیت خزندگان و پرندگان از پستانداران بیشتر است.

سخن آخر درباره مسمومیت ناشی از آفت کش ها

تمام داروهای تجویزی را جدی بگیرید. اغلب داروهایی که روزانه مصرف می کنیم می توانند کشنده باشند. همه چیز به میزان مصرف بستگی دارد. خوشبختانه لازم نیست هرروز این مواد شیمیایی را در خانه مصرف کنید. همچنین مسلما از روی عمد چشم یا پوست خود را به این مواد آغشته نمی کنید.  حقیقت این است که ما از حشرات اطراف خانه بسیار بسیار بزرگ تریم. بنابراین علاوه بر میزان ماده استفاده شده، گاهی اوقات این حشرات گیرنده های بیشتری داشته و مقدار زیادی از ماده را جذب می کنند، حتی بیشتر از پستانداران.

به طور کلی آفت کش های خود را در قسمت هایی از خانه به کار ببرید که احتمال وجود حشرات در آنجا بیشتر بوده و امکان تماس با اعضای خانواده و حیوانات خانگی کمتر است. همیشه برچسب های دستورالعمل را با دقت بخوانید.

عکس: Gabriel Gurrola on Unsplash