چک کردن تاریخ مصرف
این اولین چیزی است که باید به آن توجه کنیم. خیلی از ما ته کابینت های آشپزخانه کلی خوراکی داریم که نمی دانیم آیا هنوز قابل مصرف هستند یا نه. اگر تاریخ روی بسته بندی را چک کردید و دیدید از اعتبارش گذشته که درنگ نکنید. اگر هم نتوانستید تاریخ روی جعبه را بخوانید می توایند جستجوی کوتاهی در اینترنت بکنید. دوره مصرف همه چیز را می توان با یک گشت و گذار سریع در شبکه های اجتماعی و اینترنت پیداکرد. در مورد دارو بسیار حساس باشید و بهتر است که بدون نگاه کردن به تاریخ داروها همه را جمع کنید به یک خیریه تحویل دهید.
آیا واقعا به آن نیازدارید؟
این سوال دوم است و در مورد اسناد و مدارک و صورت حساب ها بسیار به کار می آید. گواهینامه رانندگی و سند ازدواج و شناسنامه ها اسنادی هستند که بی شک به شان نیاز داریم. اما همه ی قبوض آب و برق و گاز سالهای گذشته؟ کپی های شناسنامه و کارت ها. نه بعید می دانم. ممکن است برای گرفتن این کپی ها پول داده باشید اما هزینه ی که صرفشان کرده اید را می توانید خرج داشتن فضای بیشتر در کمدهای خانه و ذهن خودتان بکنید. تصمیم با خود شماست.
آیا واقعا دوستش دارید؟
این سوال را در مواجهه با قطعات دکوری و خرت و پرت های شخصی تان باید از خودتان بپرسید. اگر در یکسال گذشته آن را از اون گوشه برداشته اید و نگاهش کرده اید یا اصلا گرد و غبارش را گرفته اید یا حداقل یک عکس ازش گرفته اید و در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته اید خب نگه ش دارید اما اگر اصلا یادتان نبود که آن عروسک پلاستیکی کوچک بچگی تان را نگه داشته اید، بدون درد و خونریزی به نداشتنش فکرکنید.
آیا یکی دیگر هم ازش دارید؟
اگر یک تشک بادی سفری دارید، از خودتان بپرسید که آیا واقعا به دومیش هم نیاز دارید. شما که خانواده تان ۴ نفره است و ۵۰ تا بشقاب دارید و رفت و آمد با فامیل هم سالی دو بار اتفاق می افتد، واقعا به آن ۲۰ تا بشقابی که کارتن کرده اید و گذاشته اید ته کمد نیازدارید؟ توجه کنید که این دوتایی ها فقط فضای شما را اشغال می کنند و هیچ ارزش دیگری ندارند.
بطور مرتب از آن استفاده می کنید؟
خیلی از ما یک شلوار جین یا یک جفت کفش داریم که چون دوستش داریم گذاشتیم کنج کمد بماند. یا با این فرض که شاید روزی جایی ازش استفاده کنیم فضایی را به نگه داری اش اختصاص داده ایم. باید دید که آن وسیله را بظور منظم استفاده می کنم یا نه براحتی می شود به یک چیز دیگر که همان کار را می کند جایگزینش کرد.
کادوهایی که گرفته اید را هنوز می خواهید؟
تنها مسئولتی که ما داریم گرفتن کادو و تشکرکردن است. مجبور نیستیم دوستش هم داشته باشیم البته اگر با سلیقه ما سازگار نیست. پس خرده ریزهای این چنینی را که قرارنیست هرگز از جعبه شان بیرون بیایند را نداشته فرض کنید و بفکر راهی برای خلاص شدن از آن باشید. خیره ها می توانند مقصد خوبی باشند. البته اگر آن کادو را یکی از اعضای خانواده به شما داده و با دورانداختنش از شما دلگیرمی شود، نگهش دارید؛ به دل شکستنش نمی ارزد.
به اندازه کافی قابل استفاده هست؟
وقتی وسیله ای در دوراهی مورد نیاز بودن یا قابل استفاده بودن ردمی شود، دیگر با شماست که ببینید آنقدر دوستش دارید که جایی هم برایش در کمد و کابینت اختصاص دهید یا خیر. اینکه همه چیز را شخصی نگاه کنید به خالی کردن فضای زندگی تان هیچ کمکی نمی کند. سعی کنید با کمی چشم پوشی، زندگی تان را سبک تر کنید.
