این شما و این چند راه حل برای اینکه دفعه بعد که پشت درماندید، خونسرد و راحت باشید:
یک کلید دار داشته باشید
اصلا کار سختی نیست. فقط باید یک نفر را پیدا کنید- ترجیحا بچه محل- که کاملا به او اعتماد دارید و کلید یدک خانه را به او بسپارید. می توان این لطف را با پذیرفتن کلید داری خانه اش جبران کنید. اینجوری با همسایه هم جفت و جور می شوید. شایداز تنهایی هم درآمدید.
اطلاعات کافی داشته باشید
هیچ چیز بدتر از این نیست که در یک وضعیت اورژانسی ندانید با چه کسی باید تماس بگیرید. اگر پشت در ماندید، باید به شماره تلفن های ضروری مثل مدیر ساختمان، کلیدساز محل، سرایدار مجتمع و حتی شماره امور غیر اورژانسی کلانتری دسترسی داشته باشید. البته اگر بدشانس باشد بعد از نیمه شب پشت در می مانید و دیگر برای زنگ زدن و سراغ هر کدام از اینها رفتن باید روی کلی چیزها پابگذارید.
جاساز. واقعا به این فکر کنید!
بالاخره یک جایی کلید یدک را قایم کنید. جاهای تابلویی مثل زیر پادری یا داخل گلدان را فراموش کنید. این جا ها دیگر خیلی قابل پیش بینی است. بجای اینکه برای کمی صرفه جویی در وقت و پول، کلید یدک را یک جای نا امن در بیرون آپارتمان مخفی کنید، آن را در یک جای ایمن و مطمئن نگه دارید.
همیشه یک کلید اضافی با خود داشته باشید
زیادی ساده بنظر می رسد، نه؟ وقتی دسته کلید اصلی را گم کرده اید، کلید اضافی در جیب مخفی که خودتان داخل کیفتان دوخته اید، یا در کیف موبایل جاسازی کرده اید، واقعا نجات بخش است. دیگر چه می خواهید راه به این دم دستی. فقط حواستان باشد این یکی را جای دیگری جانگذارید. آن وقت است که دیگر اگر باز پشت در ماندید باید بنشینید یک گوشه به حال خودتان اشک بریزید.
تماس گرفتن با کلیدساز باید آخرین تیر ترکش باشد
اگرچه در ظاهر ساده ترین و سریع ترین راه حل است، اما اغلب طول می کشد تا کلیدساز به محل برسد، و اگر هم دیر وقت باشد پول بیشتری می گیرد. آسیبی که برای باز کردن قفل به در ورودی خانه وارد می شود را هم به این ها اضافه کنید. حتما حالا دیگر متوجه شدید که چرا زنگ زدن به آقای کلیدساز باید آخرین راه حل شما باشد. پس راحت طلبی را کنار بگذارید و یکی از راه های بالا را - البته بجز کلیدساز - از قبل برایش آماده باشید و برنامه ریزی کنید.
عکس: Ayo Ogunseinde on Unsplash
