به دام انداختن موش های باهوش نیازمند دانش و ایده های جدید است
ذاتا باهوش. خب، چه چیزی باعث می شود کنترل بعضی از موش ها تا این اندازه سخت و چالش برانگیز باشد؟ آیا این موش های دردسرساز از دیگر افراد گروهشان "باهوش" تر هستند؟ و آیا این موش ها می دانند که چطور از تجهیزات و طعمه های کشنده دوری کنند؟ بیایید پدیده "موش باهوش" را دقیق تر بررسی کنیم. همه ی حیوانات به طور طبیعی از اشیا یا موجودات عجیبی که در خانواده، انسان، و گونه های دیگر حیوانات یافت می شوند، دوری می کنند. این رفتار نوهراس نامیده می شود (یعنی ترس از چیزهای جدید). رفتار نوهراسی برای جوندگان نوعی واکنش برای بقا محسوب می شود. در محیط طبیعی، موش ها بلافاصله پس از خروج از لانه، شکار می شوند. راهکار آنها برای گرفتار نشدن در دام شکارچی، استفاده از راه های آشنای پنهان و حرکت سریع به سمت پناهگاه یا مخفی گاه است. بنابراین، موش ها برای سریع دویدن و درست حرکت کردن در فضای اطراف، به تجربه های قبلی خود تکیه می کنند. به همین دلیل، موش ها می توانند در کمترین زمان و با طی کردن کوتاه ترین مسافت، از جایی به جای دیگر حرکت کنند و خود را از معرض دید شکارچی و خطر پنهان کنند. بنابراین همانطور که حدس زده اید، هر تغییر ناگهانی در محیط زندگی، شک و احتیاط موش ها را برمی انگیزد. البته تا زمانی که به تغییر ایجاد شده عادت کنند. حتی ایجاد یک سوراخ جدید (مثلا سوراخی برای قرار دادن طعمه) که در مسیر دویدن موش قرار دارد، بار اول با احتیاط با آن برخورد می شود. از دید موش، سوراخ به معنی حضور مار و یا دیگر شکارچیان است. به طور خلاصه، نوهراسی از موش ها در برابر عواقب بی دقتی مراقبت می کند.
نوهراسی می تواند در روند تغذیه ی موش تاثیر گذار باشد. اما این موضوع به میزان منابع غذای قابل دسترس بستگی دارد. برای مثال، درصورت وجود غذای کافی و قابل دسترس، موش ها می توانند به راحتی غذای جدید را تا مدت ها نادیده بگیرند. خوشبختانه، در برنامه های مدیریت حیوانات موزی، بیشتر موش ها در عرض کمتر از یک روز با نوهراسی خود مقابله می کنند. اما در بعضی از انبار های غله، باغ وحش ها و یا انبارهای فروشگاه، که موش ها چندین سال از یک نوع غذا تغذیه کرده اند، این امکان وجود دارد که بعضی از آنها هر طعمه یا غذای جدیدی را کاملا نادیده بگیرند.
تکنیک های خطاناپذیر. خب، روش کنترل یک موش نوهراس و زیرک چیست؟ در ادامه به توضیح تکنیک هایی می پردازیم که سالهای سال به من و دیگر افرادی که در حیطه ی کنترل آفات فعالیت می کنند کمک کرده است.
در صورت امکان، منابع غذایی را حداقل برای یک شب، از دسترس موش خارج کنید.
با از بین رفتن منبع غذایی (به وسیله ی شما) و یا کافی نبودن میزان غذا برای جمعیت موش ها، این موجودات دیگر قادر به نادیده گرفتن غذای قدیمی یا جدید نخواهند بود. با کم شدن منابع غذایی، موش ها به راحتی به سمت ایستگاه طعمه یا تله موش حرکت می کنند.
از غذاهای خوشمزه استفاده کنید.
موش ها را با استفاده از غذاهای خوشمزه مثل، یک تکه گوشت، میگو یا هر غذایی با این کیفیت اغوا کنید و به سمت طعمه ی جدید بکشانید. بهتر است از طعمه های ارزان دست بکشید. در اینصورت مجبورید برای عواقب کار هزینه ی بیشتری بپردازید. این غذاهای خوشمزه را پشت سر هم به سمت ایستگاه طعمه یا تله موش قرار دهید. همچنین می توانید آنها را روی لبه ی تله موش قرار دهید. موش نهایتا به طعمه های خوشمزه عادت می کند و باید برای برداشتن آخرین طعمه وارد تله شود.
از قبل موش را شرطی کنید.
قبل از بکار انداختن تله، تکه های غذا را در اطراف و روی آن قرار دهید. از این طریق موش به دیدن غذا در کنار شی جدید عادت می کند. پس از اینکه موش شروع به خوردن غذاها کرد، می توانید تله را آماده کنید. در صورت استفاده از ایستگاه طعمه، باید مقداری غذای خوشمزه در اطراف، ورودی و در آن قرار دهید. سپس تکه های غذا را درون ایستگاه طعمه بگذارید.
از یک طعمه ی طبیعی استفاده کنید.
بهتر است با استفاده از غذای طبیعی موش ها، واکنش نوهراسی جمعیت های زیرکی را که در محیط داخلی و بیرونی ساختمان زندگی می کنند، کاهش دهید. میتوانید برای موش های نروژی از سوسک آمریکایی استفاده کنید و طعمه ها را با نخ داندان به تله ببندید. استفاده از حلزون، یا صدف آن، می تواند برای به دام انداختن موش پشت بام موثر باشد.
ظاهر تله ها را تغییر دهید.
می توانید تله های فنری را درون کارتن خالی سودا (6عددی) قرار دهید و آن را با خاک اره پر کنید. تله موش را زیر خاک اره ها قرار دهید. روی مسیر حرکت موش، رد غذا درست کنید. غذا را روی خاک اره و دقیقا بالای گیره ی تله قرار دهید. پس از عادت کردن موش به جعبه و برداشتن غذا، تکه غذا را روی گیره قرار داده و تله را آماده کنید. درصورت استفاده از تله های چسبی، آنها را در سایز های بزرگ خریداری کرده و در مسیر رفت وآمد موش ها قرار دهید. روی چسب ها را با پوشش پلاستکی بپوشانید. پس از مشاهده ی رد پای موش روی پوشش پلاستیکی، پوشش را از روی چسب بردارید. از محکم بودن چسب روی سطح اطمینان حاصل کنید.
منابع غذایی نایاب را برای موش فراهم کنید.
شاید موش ها به منابع غذایی فراوانی دسترسی داشته باشند. اما آب نه! پس از طعمه های مایع استفاده کنید. شاید بتوانید از اشیا نرمی که جوندگان برای ساختن لانه از آنها استفاده می کنند (به خصوص جوندگان) به عنوان طعمه استفاده کنید. این اشیا (خاشاک یا پارچه) را همانند طعمه های غذا که قبلا گفته شد، در اطراف تله قرار دهید.
دستگاه موش یاب نصب کنید.
این دستگاه معمولا برای موش های دردسر ساز استفاده می شود و در طول سکوت شب منتظر موش ها می ماند. در مواردی که موفق به گرفتن موش ها نشدید، می توانید با استفاده از این دستگاه هزینه های خود را کاهش دهید.
از پودر های رد یاب استفاده کنید.
پودر ردیاب یکی از بهترین امکانات موجود بر علیه موش های نوهراس می باشد. از این پودر روی مسیر های مشکوک، پناهگاه های احتمالی، و دیگر مکان هایی که احتمال رفت و آمد موش ها به آن را می دهید، استفاده کنید. از پودر هایی استفاده کنید که دارای برچسب قابل استفاده در ساختمان باشند.
از دوربین فیلمبرداری استفاده کنید.
می توانید برای زیرنظر گرفتن مکان هایی که احتمال حضور موش های زیرک در آنها زیاد است، از دوربین های فیلمبرداری با قابلیت نور کم و لنز های واید استفاده کنید. این دوربین ها، رفتارهای پنهانی موش ها را ضبط کرده و سرنخ های لازم برای به دام انداختن آنها را فراهم می کند. می توانید برای دستیابی به بهترین نتیجه، به طور همزمان از دستگاه موش یاب هم استفاده کنید. اگر موش های اطراف شما باهوش باشند، باید به سرعت اقدام کنید. در غیر اینصورت مجبور به پرداخت هزینه های گزافی خواهید شد. راهکارهایی که معرفی کردیم، از استفاده کردن از کره ی بادام زمینی، یک تکه هات داگ، یا تله موش، بهتر است. باید گفت که این روش ها تنها ابزاری هستن که شما را در به دام انداختن موش های "باهوش" یاری می کنند.
قطعا افرادی که سالها در این حیطه فعال هستند، روش های نوآورانه ی زیادی برای از بین بردن موش های باهوش ابداع کرده اند. شما هم داستان های خود را درباره ی موش های باهوش و روش هایی که برای از بین بردن انها بکار گرفتید، با من در میان بگذارید.
